ภิพบบาดาล ตอน รัตนธารา

         บรุษหนุ่มแต่งองค์ทรงเครื่องด้วยเครื่องประดับแบบนาคา (องค์ชายกาฬวายุ) จูงมือองค์หญิงที่ดูจะเป็นผู้สูงศักดิ์นามว่า "รัตนธารา"ทั้งสองกำลังวิ่งหนีการไล่ล่าของทหารกลุ่มนึง  ไม่นานทั้งสองก็ต้องหยุดลงเนื่องจากเจ้าหญิงไม่มีเรี่ยวแรงที่จะวิ่งต่อเเล้ว  
   
                              "เจ้าพี่ได้โปรดทิ้งน้องไว้ตรงนี้เถิดน้องไปไม่ไหวเเล้ว แล้วเจ้าพี่รีบหนีไปเถอะ เขาคงไม่ทำอะไรน้องหรอก อย่างน้อยน้องก็เป็นพระธิดาของเสด็จพ่อ"  

         เสียงองค์หญิงน้อยพูดด้วยถ้อยคำที่อิดโรยด้วยอาการที่เหนื่อยล้าเต็มที

                   " ไม่!!! พี่ไม่มีวันทิ้งเจ้าหรอก พี่จะไม่มีวันให้ใครมาพรากเราจากกันได้อีก ถ้าเจ้าเนื่อยประเดี่ยวเราพักกันก่อนก็ได้"               ทันใดนั้นเองก็มีเสียงตะโกนลอยมาแต่ไกล

                   "อยู่ทางนั้น ไปตามจับทั้งคู่มาให้ได้"   

           เสียงผู้เป็นหัวหน้าทหารสังลูกน้อง หนุ่มสาวทั้งสองรีบลุกกำลังจะออกจากที่นั่ง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันการเสียเเล้ว ทหารทุกนายเข้าล้อมทั่งสองคนเอาไว้เเล้ว  ด้วยความที่จะต้องหนีให้ได้ชายหนุ่มจึงตัดสินใจดึงดาบตัวเองออกจากฝักเเล้วเข้าต่อสู้กับทหารทั้งหลายที่รายล้อมอยู่ ในขณะที่การต่อสู้กำลังชุลมุน ชายรูปร่างสูงสง่า(องค์ชายเพชรอัคนี) ผู้เป็นนายของทหารทั้งหมดก็กระโดดลงมากลางวงต่อสู้ ชายหนุ่มไม่รอช้าทำท่าจะเข้าโจมตี แต่ชายผู้นั้นก็จ้องหน้าแล้วพูดว่า  

                   "ไอ้กาฬวายุ เจ้าคิดรึว่านาคาชั้นต่ำเยี่ยงเจ้าจะสู้ข้าได้"

            ทันใดนั้นเอง องค์หญิงน้อยก็วิ่งเข้ามายืนขวางระหว่างช่ายทั้งสอง 

                   "ท่านพี่อย่างทำอะไรคนรักของน้องเลยปล่อยพวกเราไปเถิด เรารักกันพี่ได้โปรดเห็นใจน้องหญิงด้วย"
 
            องค์หญิงน้อยพูดอ้อนวอนผู้เป็นพี่ทั้งน้ำตา

                     "น้องหญิง นี่เจ้ากล้าขัดคำสั่งของเสด็จพ่อรึ เเล้วยังจะให้พี่ช่วยพวกเจ้าอีก เจ้าก็รู้ว่านี้เป็นรับสั่งของเสด็จพ่อให้พี่ตามล่ามัน"
            ผู้เป็นพี่ตอบด้วยเสียงแข็งกร้าวแต่ยังคงเต็มด้วยความห่วงใยผู้เป็นน้อง

                       "ได้โปรดเถอะเจ้าพี่"

            องค์หญิงน้อยคุกเข่ากอดขาพี่ชายอ้อนวอน จนผู้เป็นพี่ยอมใจอ่อนพูดขึ้นว่า

                  "เอาเถิดพี่จะช่วยเจ้าสักครั้งแต่สิ่งที่พี่จะช่วยเจ้าได้ก็เพียงแค่ปล่อยมันไปและพาเจ้ากลับไปกับพี่"

                  "ไม่มีทาง ข้าจะไม่ยอมให้ รัตนธารา กับข้าต้องพรากจากกันอีก"  

          ชายหนุ่มตะโกนขึ้นพร้อมกุมมือหญิงอันเป็นที่รักของเขา  
                   "ไอนาคาชั้นต่ำบังอาจยิ่งนัก"

          ผู้เป็นพี่ตะโกนขึ้นมาพร้อมกับชักดาบออกมาแล้วไม่รอช้าโจมตีทันที ทั้งสองคนต่อสู้กันอย่างดุเดือด ฟาดฟันอาวุธใส่กันจนแผ่นดินสะเทือนต่างคนต่างใช้อิทธิฤทธิ์ที่ตัวเองมี  แต่ดูเหมือนว่าอิทธิฤทธิ์ของนาคาผู้พี่ขององค์ญิงรัตนธาราเหนือกว่านาคาหนุ่มกาฬวายุหลายขุมนักจนกาฬวายุเพลี้ยงพล้ำบาเดเจ็บล้มลงหมดทางสู้  นาคาผู้มากอิทธิฤทธิ์ง้างดาบจะฟันหมายปลิดชีพผู้ที่พ่ายแพ้แก่เขาพร้อมพูดขึ้นว่า

                      "ข้าควรจะฆ่าเจ้าทิ้งซะจะได้จบเรื่องวุ่นวายนี้เสียที"  
                       " เจ้าพี่อย่าทำอะไรเขาเลยได้โปรดเถิดน้องหญิงขอร้อง"          

          องค์หญิงน้อยพูดอ้อนวอนผู้เป็นพี่ทั้งน้ำตาพร้อมทั้งวิ่งมาขวาง ทันใดนั้นเองก็มีเสียงอันสุขุมนุ่มนวลลอยมาแต่ไกล  
                     "ช้าก่อนข้าขอชีวิตนาคาหนุ่มผู้นี้ไว้เถิด"

          เมื่อต้นเสียงนั้นเคลื่อนที่มาถึงปรากฎเป็นนักบวชสูงอายุรูปหนึ่งผู้ที่ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความเมตตา (มหาเทพโยคี) นาคาทุกผู้ที่อยู่ตรงนั้นต่างคุกเข่าแสดงความอ่อนน้อมอย่างไม่รอช้า

                    "เรื่องที่แล้วที่ผ่านไปแล้วก็ลืมมันเสียเถิดอย่าได้เข่นฆ่ากันให้เป็นเวรกำต่อกันติดตามไปทุกภพทุกชาติเลย"  
                      "ถ้าหากท่านผู้ทรงศีลได้เอ่ยปากขอชีวิตนาคาผู้นี้เช่นนี้แล้วข้าก็คงจะขัดมิได้"  

           เพชรอัคนีไม่สามารถจะปฏิเสธคำขอของนักบวชรูปนี้ได้จึงยอมไว้ชีวิต กาฬวายุ

                       "น้องหญิงเจ้าจงกลับไปกับพี่เถิด"

          นาคาผู้พี่ออกปากชวนน้อง แต่องค์หญิงนาคีน้อยไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของผู้เป็นพี่ชายเลย สายตาจับจ้องไปที่ชายคนรักที่อยู่ในอ้อมแขนพร้อมทั้งน้ำตา นักบวชได้ส่งสายตายให้เพชรอัคนีเพื่อให้ออกไปก่อน

                       " สีกาเอ๋ยคนรักของเจ้าแค่บาดเจ็บไม่เป็นอะไรมากหรอกเดี๋ยวข้าจะช่วยรักษาเขาเอง เจ้าจงกลับไปกับพี่ชายเถิด ขืนเจ้ายังอยู่ที่นี่ ก็มีแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้แก่ คนรักของเจ้า"

            องค์หญิงน้อยก็ยังคงร้องไห้แต่เมื่อเมื่อได้สติเขาจึงถอดกำไลข้อมือวางไว้บนตัวชายคนรักที่นอนหมดสติอยู่แล้วกราบลานักบวชเเล้วก็เดินจากไปโดยไม่พูดจาใดๆสักคำ นาคาทุกผู้เดินจากไปจากที่แห่งนั้นเหลือแต่เพียง นักบวชรุปนึงกับนาคาหนุ่มที่นอนหมดสติอยู่....